naşükür

naşükür: sif. <fars. na. . . və ər. şükür> Yaxşılığa qiymət verməyən, yaxşılıq bilməyən; qədirbilməz, nankor. Naşükür adam. – <Şəhrəbanu xanım:> Bu firənglər necə naşükür xalq olurmuşlar. Heç yaxşılıq bilməzmişlər. M. F. A.. <Cəmil:> Axı mənə deyən gərək, sənə nə düşüb ki, naşükür adama yaxşılıq edirsən? M. Hüs.. Naşükür olmaq – edilən hörmətdən, yaxşılıqdan məmnun qalmamaq, heç bir şeydən razı düşməmək, öz taleyindən şikayətçi olmaq, yaxşılıq bilməmək. <Piri baba:> Yasəmən, səbr et, naşükür olma! S. S. A.. <Qacar:> Yaxşı, gəl əl götür bu inadından; Bu qədər naşükür olmasın insan. S. V..

Игры ⚽ Нужна курсовая?

asükün — (Zəngibasar) naşükür. – Adam bu qədər asükün olmaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
naxələf — sif. <fars. na. . . və ər. xələf> Əcdadına, əslinə, əsli nəsəbinə layiq olmayan. Naxələf övlad. – Cahıllıq zamanı keçibdir əgər; Yenə yüz naxələf oğlana dəyər. Q. Z.. Ax, naxələf oğlum, nə yaman eşqə düşübsən; Ey kaş, usanaydın! M. Ə. S..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tanrı — is. Allah. <Elxan:> Mənim tanrım başqalarına zərər verməz azad diləklərimdir. C. C.. ◊ Tanrı bəndəsi – bax Allah bəndəsi («Allah»da). <Nənəxanım:> <Şaqqulunun> özünün də avara gəzdiyi bəsdir, gedim, bir tanrı bəndəsinin qızını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias